Hoe ben je in de schoonmaakbranche terechtgekomen?
“Dat was lang geleden, toen ik nog jong en knap was haha! Ik was metselaar, maar het bedrijf waar ik werkte ging failliet en dus zat ik zonder werk. Mijn neef was glazenwasser, en zo ben ik het vak ingerold. Vijftien jaar geleden ben ik als planner/projectleider aan de slag gegaan. Ik heb altijd gezegd dat ik rond mijn veertigste geen ramen meer wilde wassen. Dus toen ik de kans kreeg, heb ik de overstap naar kantoor gemaakt. En dat beviel me hartstikke goed.

Helaas kreeg ik op een gegeven moment een leidinggevende waar ik niet mee door één deur kon. Na 38 jaar werken, moest ik op zoek naar iets anders. Dat was een vervelende periode.

In eerste instantie ben ik helemaal uit de schoonmaak gestapt en ben ik bij de Hubo gaan werken. Dat was leuk, maar ik kon niet wennen aan de werktijden van negen tot zes. Ik was gewend om vroeg te beginnen en in de middag klaar te zijn. Toen belde Breedweer of ik bij hen wilde komen werken. Afgelopen januari ben ik gestart en het is echt een leuk bedrijf. Het is wel kleiner dan ik gewend ben, dus in deze functie moet je veel meer zelf doen: front office, back office, sales – het ligt allemaal bij mij. Daar moet ik nog een beetje mijn draai in vinden. Maar het feit dat je veel dichter bij de directie staat en dus sneller kunt schakelen, is heel fijn.”

Wat zijn je ambities?
“Ambities heb ik op mijn leeftijd niet echt meer. Ik ben gewoon blij dat ik weer terug ben in de schoonmaak. Tot aan mijn pensioen zit ik hier goed – en dat duurt nog wel even. Sterker nog, ik denk dat ik daarna ook nog wel wil doorwerken, misschien wat minder uren. Mijn vriendin is tien jaar jonger, dus ik ben niet van plan om alleen maar thuis te zitten en Vis TV te kijken.”

Wanneer is een dag voor jou geslaagd?
“Volgende week woensdag, als mijn salaris weer is gestort! Nee hoor, geintje. Een dag is voor mij geslaagd als alles op rolletjes loopt en ik a mijn taken netjes heb kunnen afronden. Laatst bijvoorbeeld, zou een extern bedrijf voor ons een klus doen, maar die belden een dag van tevoren af. Dan moeten wij alles op alles zetten om iets anders te regelen – en dat is toen nog gelukt ook. Op de dag zelf ben ik nog even langsgegaan om iedereen te bedanken. Dat geeft een goed gevoel.”

Wat vind jij het mooie aan onze branche?
“Ik ben een mensenmens, en daarom spreekt deze branche me aan. Ik ga het liefst bij mensen langs voor een babbeltje, ben graag onder de mensen. Je moet mij niet de hele dag op kantoor zetten. Iedereen wil aandacht – de mensen die het werk doen, maar zeker ook de klant. Dat hoor je vaak: klanten mopperen dat ze wel een dikke rekening krijgen, maar nooit iemand zien – ook al loopt de schoonmaak op rolletjes. Dus ga ik even langs om een praatje te maken, dat is al genoeg. Ach, ik vind zelf ook aandacht fijn. Af en toe even zitten met mijn leidinggevende.”

Wat is de waarde van schoonmaak voor jou?
“Schoonmaak is superbelangrijk, vind ik. Belangrijker dan een nieuwe laptop. Ik hoor klanten weleens vol trots praten over de nieuwe laptop die ze van de baas hebben gekregen, maar het feit dat je een schoon toilet of bureau hebt, is veel belangrijker. Dat wordt vaak als vanzelfsprekend gezien, maar dat is het niet. Het is jammer dat het schoonmaakvak nog steeds niet genoeg aanzien heeft. Jonge mensen gaan liever vakken vullen dan  schoonmaken, terwijl het zoveel voldoening geeft. Je hebt na een dag werken echt het gevoel: ‘Dat hebben we maar mooi met z’n allen gedaan.’”

Heb je een tip voor Schoonmakend Nederland of de politiek?
“Ik vind dat de veiligheidsregels soms zijn doorgeslagen, vooral voor glazenwassers. Begrijp me goed: veiligheid is belangrijk – er gebeuren nog steeds te veel ongelukken per jaar en dat moet beter. Maar het wordt soms zo streng dat het voor bedrijven bijna niet meer bij te houden is. Dat gaat ten koste van de werkbaarheid.”

De vraag van je voorganger, Debby Immers-Stuijck:
“Ik ben benieuwd wat je doet voor het behoud van medewerkers. Hoe zorg je ervoor dat ze bij het bedrijf blijven?”

“Dat draait allemaal om aandacht. Onze jongens willen gezien worden. Ze willen niet alleen een planning krijgen om uit te voeren.. Dus ga ik langs, drink een bak koffie met ze. Eerst even slap ouwehoeren over het feit dat Ajax kampioen is geworden, of zoiets. Ze moeten het niet als controle ervaren. Je moet het anders brengen. Eerst koffie, dan een voorstel: ‘Zullen we even een rondje lopen?’ En onderweg komt het gesprek over het werk vanzelf wel op gang.”

Aan wie in onze sector wil jij het stokje doorgeven, en wat is jouw vraag aan hem/haar?
“Ik wil het stokje graag overdragen aan Luuk Schuurman van schoonmaakbedrijf Jaro. Ik zou wel willen weten wat hij doet om de mensen aan zijn bedrijf te binden?”